Се раѓаме како битие кое е чисто како солза. Така го замислуваме и животот пред нас. Нежен, чист токму како штотуку ставена бебешка пелена. Но, во ова модерно време се извалкавме, се калосавме. Се валкавме од причина што сме плен на општествениот престиж кој го сочинуваат суровоста и дрскоста. Овде, луѓето се толку евтини што имаат лоши фантазии. Имајќи материјални средства, помислуваш дека тоа е сè. Тоа многу те „дави“. Тоа многу те лаже. Истото те уништува. Голтаме лоши кошмари, шлаканици. Животот ни наметнува модерни методи и услови. Луѓето во него ни наталожуваат наметнати идентитети. Нè мачат. Постепено се задушуваме. Се прашуваш, „До кога?“ Се буди светлина во тебе. Името ѝ е трошка надеж. Тогаш сфаќаш дека, да имаш, е всушност, ништо да немаш. Трагаш, трагаш по свој живот, кон свои цели. Таквите и те возбудуваат. Градиш нови димензии за себе, таквите те ослободуваат од стравот и од болката. Вложуваш придонес кон сеопфатната убавина околу тебе, тука создаваш промени создавајќи се себеси. Зацртуваш цели усклучиво на локациите кои те фасцинираат и таму вложуваш. Огледалото го покажува твојот лик. Го гледаш отсликаниот успех. Но, како да се стигне до него? Правејќи се себеси креативен канал од кој како силен извор извираат твоите лични успеси.
Поврзани продукти
Карикатури
Белетристика
