Збирката поезија ,,КАКО СПОМЕНИК,, напишана од авторката Тања Гоцева, преставува испеана химна со стихови. Таа е накитена со силни внатрешни напливи на миговна рефлексија, полна со духовен потенцијал. Авторката издишува со зборови:
„Животот е како филм. Многу актери,а само еден режисер. Филм исполнет со разни сценарија. Јас
сум една од многуте актерки со своја, на свој
начин интересна, привлечна , па и тажна животна
приказна. Го сакам минатото ,затоа што се родив во
него. Ја сакам сегашноста, зошто живеам во неа. И
ја сакам иднината, зошто сакам да бидам дел од
неа. Се родив како човечко суштество, посебно,
специфично, оригинално, единствено и го живеам
својот живот со работите и луѓето што ги сакам и
почитувам. Ја сакам љубовта и сакам да живеам со неа“
Во тој опус на стихови, доловени се непосредно разни контакти, базирани врз состојбата на расположението со личното реално доживување, на вистински љубовни случки, копнеж и 152 искушение. Едноставно, авторката медитира, преку своевидно размислување.